Pożegnanie Maturzystów – Koniec Jednego Rozdziału, Początek Nowego! W miniony piątek mieliśmy niezwykłą okazję pożegnać naszych tegorocznych maturzystów Społeczne Liceum STO w Kluczborku. Po czterech latach intensywnej nauki i rozwoju pod opieką naszych wspaniałych nauczycieli, nadszedł czas, by opuścili mury naszej szkoły i wyruszyli w świat, by szukać swojego miejsca pod słońcem. 
Po czterech latach intensywnej nauki i rozwoju pod opieką naszych wspaniałych nauczycieli, nadszedł czas, by opuścili mury naszej szkoły i wyruszyli w świat, by szukać swojego miejsca pod słońcem. Drodzy Maturzyści, Wasza droga ku przyszłości właśnie się rozpoczyna, a my jesteśmy z Was dumni, z każdego kroku, który zrobiliście, by osiągnąć ten moment. Wasza wytrwałość, determinacja i zaangażowanie są godne podziwu, a Wasze osiągnięcia stanowią prawdziwe źródło inspiracji dla nas wszystkich. 
Trzymamy za Was mocno kciuki na Waszej dalszej życiowej ścieżce! 
Pamiętajcie, że zawsze znajdziecie wsparcie i otwarte drzwi w naszej szkole, gdy będziecie potrzebować. Dziękujemy Wam za Waszą niezwykłą obecność w Społeczne Liceum STO w Kluczborku i życzymy Wam wszystkiego najlepszego w Waszych przyszłych wyzwaniach i sukcesach!
Pamiętajcie, że zawsze znajdziecie wsparcie i otwarte drzwi w naszej szkole, gdy będziecie potrzebować. Dziękujemy Wam za Waszą niezwykłą obecność w Społeczne Liceum STO w Kluczborku i życzymy Wam wszystkiego najlepszego w Waszych przyszłych wyzwaniach i sukcesach!Pozwólcie, że przytoczymy słowa pięknego pożegnania, jakie razem ze swoimi Rodzicami usłyszeliście wczoraj od swojej cudownej wychowawczyni – pani Grażyny Rossa:
„Kochani Wychowankowie, Szanowni Rodzice moich podopiecznych!
Tak bardzo jestem dumna, mogąc powiedzieć, że IV Liceum wypracowała imponującą średnią ocen w tym roku, bo 5,0. Tak, oni są co najmniej bardzo dobrzy w wielu dziedzinach.
Szanowni Państwo!
Mówi się, że wychowanie to miłość i dobry przykład.
Wierzę, że daliście im dość mądrej miłości, tej, która pozwala zrozumieć, kim się jest, co w życiu jest naprawdę warte zachodu. Życzę Państwu odporności psychicznej w tych majowych dniach i licznych powodów do dumy, której źródłem będą kolejne dni i lata Waszych dorosłych dzieci.
Kochani Wychowankowie!
Pamiętajcie, że żądza wiedzy jest wspólna wszystkim ludziom, jej siła przypomina chorobę, której nie można uleczyć, ponieważ ciekawość wzrasta wraz z wiedzą. Takich spragnionych wiedzy na pewno nie brakuje, otaczajcie się nimi.
Każdemu z Was życzę, by był sobą, szukał własnej drogi. Tak, chłopcze, dzieweczko, poznaj siebie i zdaj sobie sprawę z tego, do czego jesteś zdolny. Jesteś indywidualnością, którą musisz poznać, wychować, wykształcić. W części pomogła Ci szkoła, a teraz zostaniesz sama/sam. Kończy się prosta droga, którą wędrowaliście, pokonując drobne przeszkody. Wędrówka trwa nadal, ale już inaczej. Trzeba pożegnać przyjaciół, opuścić przetarty szlak i poszukać nowej drogi, a jest ich tak wiele i tak łatwo pobłądzić.
Jan Paweł II powiedział młodym ludziom: „Czasem nie zaszkodzi, jak się nad sobą zamyślisz. To lepsze niż gdybyś miał lekkomyślnie przeżywać swą młodość i gubić wielki skarb, niepowtarzalny skarb, który w sobie nosisz, którym jesteś Ty sam – każda, każdy”. Posłuchajcie dobrej rady.
Kochana Paulinko, Madziu, Weroniko, Zuziu, Mikołaju, Szymonie, Bartku, Grzesiu, Janie, Jakubie:
Jeszcze będzie pięknie, mimo wszystko, tylko załóż wygodne buty, bo przed Tobą całe życie. Ruszajcie w świat!!!”
