Świętowanie nadejścia wiosny na scenie to w naszej szkole już prawdziwa tradycja. Od lat żegnamy zimę spektaklami teatralnymi. Przygotowanie przedstawień łączy się oczywiście z wcześniejszymi, często wielomiesięcznymi przygotowaniami uczniów, które zawsze przynoszą zasłużone sukcesy. Tegoroczny Przegląd Twórczości Teatralnej „Dionizjada” zakończył się potrójnym zwycięstwem dla STO: II miejsce zajęło przedstawienie koła teatralnego Hefulele z przedstawieniem „Poczekalnia”; na III miejscu uplasowali się najmłodsi aktorzy z zespołu Felifoter, wystawiający spektakl zatytułowany: „Taneczno-muzyczny portret”; komisja wyróżniła też grupę Odyseuszy ze sztuką własnego autorstwa pt. „W pracowni mistrza Leonarda”. Młodzi adepci sztuki teatralnej podczas przygotowywania występów uczą się dykcji i impostacji, doskonalą swój warsztat- ruch sceniczny, gest, mimikę. Sami tworzą choreografię, scenografię i rekwizyty. Stają się reżyserami, kostiumologami, inspicjentami…, wreszcie aktorami, którzy świadomie wychodzą z tremą na scenę i wcielają się w kogoś lub coś innego przed dużą i krytyczną publicznością, nieraz będąc zmuszeni improwizować bez obecności suflera. Gdy kilku i kilkunastolatki wystawiają sztukę teatralną, muszą w blasku reflektorów opanować siebie, przestrzeń sceniczną, wyjść na proscenium i grać na żywo. A wcześniej wszyscy razem i każdy z osobna nad sobą pracować- słuchać, patrzeć, koncentrować uwagę, wyrażać doznania, wczuwać się w emocje innych, myśleć. Edukacja poprzez teatr zorientowana jest na dziecko, bazuje na jego zainteresowaniach. To system, którego zadaniem jest pobudzenie do rozwoju, wyzwalanie potencjału poprzez sztukę. Nie tylko przybliża wiadomości z zakresu teatrologii, ale rozbudza ciekawość czytelniczą, wdraża do zgodnej współpracy w grupie i wyzwalania ekspresji ruchowej. Sprzyja tworzeniu i odbiorowi sztuki, a także umiejętnościom wyrażania odczuć, emocji, postaw i poglądów, a zatem wszechstronnemu rozwojowi dziecka, uwzględniając zarówno jego potrzeby intelektualne, emocjonalne, moralne, jak i estetyczne. „Teatr jest najważniejszą rzeczą na świecie, gdyż tam pokazuje się ludziom, jakimi mogliby być, jakimi pragnęliby być, choć nie mają na to odwagi, i jakimi są”. Tove Johsson ( tłum. Irena Szuch – Wyszomirska).
